Produkcja konstrukcji drewnianych z płytkami kolczastymi
W procesie unowocześniania technologii w budownictwie coraz większa część operacji i komponentów jest wykonywana w sposób przemysłowy. Na przykład, przy wylewaniu fundamentów nie stosuje się już betonu wytwarzanego na placu budowy. Powszechne stało się korzystanie z wyspecjalizowanych zakładów przemysłowych. Dostarczają one wysokiej jakości beton towarowy prosto z wytwórni na budowę.
Podobnie dowożona jest z fabryk gotowa do montażu prefabrykowana więźba.
Wycinanie elementów wiązarów
Podstawą pracy na stanowisku pił jest część dokumentacji produkcyjnej nazywana „listą cięć”. Specyfikuje ona każdy element konstrukcji, podając ich ilość oraz symbol ułatwiający składanie poszczególnych części w cały wiązar.
Prasowanie wiązarów
Stanowisko prasowania w zakładzie wiązarów ma dwojakiego rodzaju funkcje:
a) zapewnia właściwy i powtarzalny kształt wiązara (jest jego „szablonem”),
b) łączy wycięte elementy w wiązar przez wciśnięcie płytek w węzły (zawsze równocześnie z góry i z dołu).
Aby przyspieszyć układanie szablonu prasy, producenci wiązarów stosują specjalistyczne systemy laserowej projekcji. Generowane przez oprogramowanie rysunki wiązarów są wyświetlane na stanowisku prasowania. Laserowa wiązka pokazuje nie tylko jak ułożyć elementy tarcicy lecz również wskazuje dokładną pozycję płytek kolczastych.
Branżą prefabrykowanych konstrukcji drewnianych z płytkami kolczastymi w Europie
Od czasu pierwszych zastosowań płytek kolczastych w Europie w latach 60-tych ubiegłego wieku, wraz z upowszechnianiem się technologii powstała cała gałąź przemysłu obejmująca: fabryki płytek kolczastych, producentów maszyn, dostawców oprogramowania, zakłady prefabrykacji konstrukcji, ekipy montażowe. W wielu krajach działają stowarzyszenia branżowe skupiające zakłady wiązarów.
Zagadnienia związane z płytkami kolczastymi podejmują instytucje badawczo-rozwojowe i uczelnie techniczne. Problematykę produkcji zarówno wiązarów jak i samych płytek regulują właściwe normy.
Unormowania związane z technologią płytek kolczastych
Wraz z upowszechnianiem się systemu, zagadnienia związane z technologią zostały unormowane przepisami krajowymi. Obecnie w krajach EWG zastąpiły je normy unijne. Najważniejsze dla technologii płytek kolczastych aktualne regulacje to;
- Norma 14250 (w Polsce aktualnie obowiązująca PN-EN 14250:2011)
„Konstrukcje drewniane – Wymagania produkcyjne dotyczące prefabrykowanych elementów konstrukcyjnych łączonych płytkami kolczastymi”.Zakres normy: obejmuje wymagania produkcyjne dotyczące prefabrykowanych elementów konstrukcyjnych (np. kratownice, belki, dźwigary) w zastosowaniu do budynków i mostów, wykonywanych z elementów z drewna konstrukcyjnego (bez połączeń lub łączonych na długości za pomocą złączy klinowych) łączonych na płytki kolczaste. Przepisy podają metody oceny zgodności i znakowania. - Norma 14545 (w Polsce aktualnie obowiązująca PN-EN 14545:2011)
„Konstrukcje drewniane – Łączniki typu wkładek i pierścieni – wymagania”.Zakres normy: wymagania i metody badań dotyczące materiałów, geometrii, wytrzymałości, sztywności i trwałości (tj. zabezpieczeń antykorozyjnych) łączników stosowanych w nośnych konstrukcjach drewnianych.
Ponadto Norma Europejska opisuje wyłącznie łączniki wykonane ze stali: wkładki, pierścienie rozcięte, łączniki zębate, płytki kolczaste i płytki gwoździowane.
W Normie Europejskiej zamieszczono także procedury oceny zgodności wraz z wymaganiami związanymi z oznakowaniem tych wyrobów.
