Montaż prefabrykowanych wiązarów
Ze względu na wymiary niejednokrotnie wiązary nie mogą być przewożone w całości. Z tego względu produkowane są one w kilku częściach, które są następnie łączone na placu budowy. Jest kilka metod używanych do tego celu – najczęściej spotykane to:
a) łączenie płytkami kolczastymi z użyciem przewoźnych pras montażowych,
b) stosowanie płytek FSP (typu „kombi”) – gwoździowanych na budowie.
W rzadkich przypadkach, gdy ciężar oraz rozpiętość wiązarów są nieduże, mogą być one przenoszone i ustawiane na obiekcie ręcznie. Z reguły jednak do manipulowania wiązarami muszą być użyte urządzenia dźwigowe (montowane na samochodzie lub samojezdne).
W przeciwieństwie do tradycyjnego ciesielstwa, prefabrykowana konstrukcja dachu jest wykonywana w oparciu o bardzo dokładną dokumentację. Specyfikujące ona każde połączenie. Podobnie montaż gotowej więźby nie jest pozostawiany swobodnemu uznaniu cieśli (często są to dekarze lub murarze) lecz opiera się o precyzyjny projekt. Dzięki temu koncepcja inżyniera-konstruktora znajduje swoje wierne odwzorowanie w rzeczywistości.
Dokładna dokumentacja pozwala też inwestorowi rozliczyć wykonawców z tego, czy wykonali montaż z należytą starannością. Jeśli jest brak takiego szczegółowego planu, to wykonawcy robią więźbę według lepszej czy gorszej wiedzy oraz staranności. Inwestor zwykle dowiaduje się o nieprawidłowo wykonanym montażu gdy wystąpi awaria np. dach się ugnie.